Ulmus laevis / Fladderiep

Het natuurlijke areaal van fladderiep is West-Azië en met name de gematigde streken van Europa. Nederland ligt op de noorwestelijke rand van het verspreidingsgebied. Het is een behoorlijk zeldzame soort van voedselrijke beekdalbossen. In de prehistorie hebben de iepen, of olmen net als de lindes een belangrijk aandeel gehad in het oerbos dat zich na de laatste ijstijd tot ongeveer 3000 v. Chr. over de Lage Landen uitstrekte. Bij de achteruitgang van de iepen hebben waarschijnlijk dezelfde factoren een rol gepeeld als bij de teloorgang van de lindes: klimaatsverandering, verarming van de bodem, vestiging van boeren op voedselrijke gronden en gebruik van het loof als veevoer. Er wordt ook gespeculeerd over een vroege vorm van de iepenziekte. De iepenziekte wordt veroorzaakt door een schimmel die wordt overgebracht door de iepenspintkever. De iep reageert op de schimmel door weefsel te vormen dat de houtvaten afsluit. Hij kan daardoor geen water meer opnemen en gaat meestal binnen korte tijd dood. De fladderiep is ongevoelig voor de iepenziekte, omdat de iepenspintkever zich niet door de schors en bast van de fladderiep boort. De gladde iep kan als hij bovengronds is afgestorven weer uitlopen vanuit de stambasis en de wortels. De ruwe iep heeft geen wortelopslag en wordt het meest bedreigd door de iepenziekte. Alle iepen hebben het kenmerkende dubbel gezaagd blad met een ongelijke bladvoet. De fladderiep onderscheidt zich ook van de andere soorten door de niet vertakte zijnerven van het blad. De fladderiep is ook de enige iep met lang gesteelde bloemen en vruchten. Iepen verdragen snoei goed. Ze kunnen worden gebruikt als hakhout, geknot en in hagen worden geplant. Het hout is vrij hard en werd gebruikt in de meubelmakerij en als timmerhout. Vooral ondergronds is het zeer duurzaam. Vanaf vrij kort na de laatste ijstijd en totdat de taxus zich hier vestigde werden bogen voor de jacht vrijwel altijd uit iepenhout gemaakt. De vezels van de bast kunnen worden gebruikt voor de fabricage van touw en matten. Het een beetje bitter smakende jonge blad is rauw, of gekookt eetbaar. Het smaakt goed in gemengde salades. De onrijpe vruchtjes zijn rauw eetbaar en geven een frisse smaak en adem.

Bloei: 3-4
Hoogte: 15-35 m
Zon: zh
Bodem: vochtig, niet arm, ook hagen
Prijs (per 1 ): €2.00