Sorbus aucuparia / Wilde lijsterbes

Op het noordelijke halfrond komen honderden soorten van het geslacht Sorbus voor. In Nederlandtelt dit geslacht dat behoort tot de rozenfamilie slechts één soort: Sorbus aucuparia. Sorbus aucuparia is enigszins gevoelig voor bacterievuur. De oudste sporen waarvan met zekerheid kan worden gesteld dat ze afkomstig zijn van de wilde lijsterbes zijn zo'n 2000 jaar oud. Sorbus aucuparia groeit op vrijwel alle bodems: van arm tot voedselrijk, van droog tot nat en van zuur tot kalkrijk. Hij verdraagt als pionier in bossen vrij veel schaduw, maar draagt dan weinig vruchten. Veel vogels, zeker niet alleen lijsters, eten de bessen en dragen zo bij aan een snelle verspreiding van de soort. Ecologisch waardevolle soort, omdat behalve vogels, ook veel insecten en zoogdieren fourageren op de lijsterbes. Ook voor de mens zijn de vitamine C-rijke vruchten eetbaar, maar ze smaken vrij bitter. Meestal worden de vruchten daarom verwerkt in jams en sauzen. Van de vruchten en van het blad kan thee worden getrokken die licht laxerend en vochtafdrijvend werkt. De onrijpe vruchten bevatten een geringe hoeveelheid cyanide, dus daarvan moet zeker niet te veel worden gegeten. De wilde lijsterbes bes kan goed tegen snoei en kan worden toegepast in hagen en worden beheerd als hakhout. Het taaie hout breekt niet snel, vandaar dat de Wilde lijsterbes vaak wordt toegepast in windsingels. Het hout wordt gebruikt voor draaiwerk en in de meubelmakerij. Uit alle delen van de lijsterbes kan een zwarte kleurstof worden bereid.

Kleur: crème
Bloei: 5-6
Hoogte: 6-15 m
Zon: zhs
Bodem: nat- vrij droog, o.arm, ook zuur
Extra: ook als hakhout en in hagen

Prijs (per 1 ): €2.00