Malus sylvestris / Wilde appel

De oudste sporen van deze inheemse soort dateren uit ca 1000 v. Chr. Kruisingen met wilde appelsoorten uit Azië hebben waarschijnlijk geleid tot onze cultuurappels. De wilde appel heeft gedoornde takken, maar ook cultuurappels, of hybrides kunnen soms doornen hebben. Bloeit rijk en heerlijk geurend, vroeger dan de meeste cultuurappels. Vruchten van de wilde appel zijn maximaal 3,5 cm in doorsnee en ook het blad is kleiner (tot 5 cm) dan van cultuurappels. De zeldzaam geworden wilde appel stelt weinig eisen aan de bodem. Hij is lichtminnend en vermeerderd zich niet gemakkelijk waardoor hij weinig concurrentiekracht heeft. De geelgroene appeltjes smaken wrang en zuur en zijn geschikt voor het maken van jam en siroop. Vroeger werd er branwondenzalf uit bereid. De wilde appel groeit in de natuur uit tot een struik, of hooguit een boom met een korte stam. Zijn dichte kroon biedt veel vogels nestgelegenheid. De stam watert gemakkelijk in, wat ruimte geeft aan holenbroeders. Goudvinken eten de jonge knoppen en de appeltjes worden tot in de lente door vooral lijsterachtigen gegeten.

Kleur: wit-roze
Bloei: 4-5
Hoogte: 5-12 m
Zon: zh
Bodem: ook droger
Geur: ++
Prijs (per 1 ): €3.00