Tilia cordata 12-14 cm / Winterlinde

Voorkomen: vrijwel heel Europa en West-Azië. In ons land is de winterlinde niet zo algemeen. Hij komt verspreid voor langs onze oost- en zuidgrens en dan vooral in houtwallen waarin hij beheerd is als hakhout. De winterlinde verdraagt armere grond dan de zomerlinde. De oudste vondsten van stuifmeel van lindes dateren van ongeveer 7000 v. Chr., maar zijn niet tot op de soort te determineren. Latere vondsten van zaden uit de steentijd zijn meestal van de zomerlinde, waarschijnlijk omdat deze hardere zaden heeft. Het blad en de twijgen van de winterlinde zijn vrjwel kaal. De crèmekleurige bloemen staan met 5-12 bij elkaar. Het blad is 3-7cm lang. Vruchtjes zijn klein en zacht zonder ribben. In de voedselrijke oerbossen van de nieuwe steentijd waren de lindes belangrijke soorten. Toen de jagers/ verzamelaars zich gingen vestigen als boeren deden zij dat op vooral op voedselrijkere gronden en daarmee begon de achteruitgang van de lindes. In de prehistorie werd het hout gebruikt als bouwhout, brandhout en voor houtskool. Van de bast werden touwvezels gemaakt en het loof diende als veevoer. De achteruitgang van de lindes werd versterkt door klimaatsveranderingen en natuurlijke bodemverarming door uitspoeling. Van de al of niet gedroogde bloemen kan een aftreksel, of thee worden gemaakt die werkzaam is tegen een veelheid aan kwalen. Werking: bloeddrukverlagend, transpiratiebevorderend, slijmlosmakend, kalmerend. De bloemen moeten niet te oud zijn, omdat dan de verdovende werking toeneemt en zelfs gevaarlijk kan worden. Het jonge blad kan rauw worden gegeten in salades en op brood. Het zoete sap in de lente gewonnen kan worden gedronken, of tot siroop worden ingedikt.

Prijs (per 1 ): €79